ساسانیان

موضوع نابودی علم و دانش توسط فاتحان، چیزی نیست که بتوان به سادگی از آن گذشت. با توجه به منابع و مهم‌تر از آن، شواهدی آشکار که این موضوع را نشان می‌دهند! گویا انگیزه‌های ایدئولوژیک باعث شده است برخی با ذهنیت خاصی به تاریخ پژوهی بپردازند که قطعا نتیجه مناسبی ندارد.

شواهد گوناگون نشان می‌دهد که آموختن خواندن و نوشتار برای عموم مردم آزاد بوده است. در آن داستان انوشیروان صرفا اجازه نمی‌دهد که فرزند یک کفشگر ثروتمند پس از پول زیادی که به شاهنشاه می‌دهد، در طبقه دبیران قرار گیرد. دبیران در روزگار ساسانی حساس ترین و رازمند ترین کارها را بر عهده داشتند... کار کفشگر بیشتر به رشوه دادن شباهت داشت.

چندی است که برخی در اظهاراتی نادرست می‌گویند ایران پیش از اسلام اصلا دانشمند نداشته است!!! این اظهارات عجیب است چرا که اگر به منابع پس از اسلام نگاه کنیم، دانشمندان ایران باستان، نماد خردورزی و دانشمندی بوده‌اند؛ از جمله بزرگمهر و برزویه که فراوان از آنها یاد شده است.

بارها در منابع می‌بینیم که از کشتار وحشتناک و جنایات سپاهیان خلفا در ایران نوشته‌اند. با آمدن امویان رفتار فاتحان، نژاد پرستانه و سخت‌تر شد و منابع تاریخی پر است از وقایعی که حاکی از فشار زیاد بنی امیه به ایرانیان می‌باشند. ولی برخی به دنبال کتمان کردن این موضوع هستند و می‌خواهند واقعیت‌های تاریخی را وارون جلوه دهند.

باید پذیرفت که در قضیه نامه پیامبر (ص) به خسرو پرویز، اشتراک مشخصی در منابع وجود ندارد؛ حتی در این قضیه ابهامات زیادی وجود دارد و به صورت کلی باید به موضوع نامه نوشتن پیامبر به پادشاهان تردید کرد. یکی از موارد مبهم در تاریخ اسلام، داستان نامه‌گاری پیامبر (ص) به فرمانرویان دیگر اقوام و ملل می‌باشد به طوری که برخی از پژوهشگران وجود چنین نامه‌هایی را از نظر تاریخی صحیح نمی‌دانند.

افسانه‌ها درباره انوشیروان آنقدر زیاد است که پژوهش تاریخی درباره او را دشوار می‌کند و نمی‌توان نتیجه درستی درباره شخصیت تاریخی او گرفت. در هر حال به نظر می‌رسد که این گفته‌ها و یادگارهای ادبی، فقط تحت تأثیر یک شخص خاص نیستند بلکه تحت تأثیر یک دوره می‌باشند. دوره‌ای برجسته که فرهنگ و تمدن در دوره ساسانی به اوج خود رسید…

داستان‌های فراوانی از بزرگ‌منشی و نیک‌سیرتی ایرانیان در منابع گوناگون دیده می‌شود. جدا از تاریخی و واقعی بودن آنها باید توجه داشت که چنین روایاتی نشان می‌دهند که بزرگ‌منشی و نیک‌سیرتی از دیرباز در جامعه ایرانی به عنوان ارزش‌های اخلاقی مطرح بوده‌اند. در زمانی که شاید در نزد بسیاری از اقوام و ملل دیگر صرفا قدرت و نیروی بدنی ارزش محسوب می‌شده است.

با این سامانه می‌توانیم به دبیره اوستایی (خط اوستایی یا دین دبیره) نگارش کنیم و یک‌راست در انجمن‌ها و پایگاه‌های رایاتاری (شبکه‌های اجتماعی و وب‌سایت‌ها) در میان بگذاریم.

زمانی که ما قانون اساسی را که یک مفهوم مدرن و جدید است را به دوران باستان می‌بریم قطعا از جهات گوناگونی با قانون اساسی پسا قرن نوزدهمی تفاوت خواهد داشت. با این حال چندین منبع درباره شیوه حکومت داری و رای و تفکر شاهنشاهی ساسانی در اختیار داریم.

ایران‌ستیزان در ادامه تحریف‌ها و دروغ‌های خود این بار برخی ادعا کرده‌اند که موبدان زرتشتی از واژه‌های جعلی برای شاخاب همیشگی پارس استفاده کرده‌اند! این در حالی است که اصلا در بند 52 متن پهلوی شهرستان‌های ایرانشهر سخنی از دریا و دریای تازیان نیست. بلکه با توجه به ترجمه های معتبر اصطلاح «دژ تازیان» به کار رفته است.

در زمان ساسانیان تحولاتی در آیین زرتشتی رخ داد و به نظر می‌رسد در این دوره به دنبال منظم کردن این آیین برآمدند. آثار و منابعی وجود دارد که حاکی از وجود تحولات در این چندگانگی در زمان ساسانیان است.

عقاید مانی تلفیقی از زرتشتی، یهودی، مسیحی و ایرانی، بودایی و آیین های باستانی بین النهرین بود که آیینش در ظاهر با باورهای عرفانی تعمیدی شکل گرفت. با این حال تأثیراتی آیین های ایرانی در دین او بسیار عمیق بود.

غیاث آبادی به همراه دیگر ایران‌ستیزان ادعا می‌کنند که در ماتیکان هزاردادستان (مدیگان هزار دادستان) مواردی مانند ازدواج استقراضی آمده است!!! اما مشخص است که خودشان مستقیم به ماتیکان هزاردادستان مراجعه نکردند و فقط مواردی را نقل کرده‌اند چرا که اصلا چنین چیزی در ماتیکان هزاردادستان نیامده و برخی از مترجمان بیگانه از بخشی از آن برداشت اشتباه کرده‌اند.

در اواسط قرن سوم، شاپور یکم در کتیبۀ کعبۀ زردشت (۲۴۱-۲۷۱ میلادی) قلمروی خود را در شرق تا سغد و چاچستان می‌داند و این بخش‌ها را بخشی از ایرانشهر می‌خواند. او مدعی می‌شود که همه کشورهایی که نام می‌برد به او خراج می‌دادند و با توجه به این موضوع احتمال می‌رود که ساسانیان فتوحاتی در آن مناطق داشته‌اند.

مانی را می‌توان یکی از اشخاص تأثیر گذار جهان باستان نامید. شاید خردمندی و دانایی مانی باعث می‌شد که گفتار او برای دانایان مفید باشد و به واسطه نگارگری و هنرمندی‌اش برای عوام جذاب بود. او خیلی خوب نگارگری را می‌دانست و پس از اسلام با عنوان نقاشی زبردست شناخته می‌شد. همچنین مانی در پزشکی هم دستی بر آتش داشت.

درفشی که نشان قیام مردم علیه بیدادگر بیگانه و برانداختن او و نماد حمایت ملّت از شاهنشاهان دادگر و ایرانی بود. درفشی که در دوره های ایران باستان از آن به عنوان پرچم و درفش ملی ایرانشهر در کنار دیگر درفش های شاهی و نظامی استفاده کرده اند.

در دوران باستان در مورد کودکان چه فکری می شده و با آنها چطور رفتار می شده؟ زندگی آنها چه مقدار با کودکان امروز متفاوت بوده است؟ چطور آنها تربیت می شدند و آموزش می دیدند که چطور رفتار کنند؟ تاریخ دوران کودکی در ایران باستان زیاد مورد توجه قرار نگرفته است. این به این دلیل می باشد که اطلاعات بسیار اندکی در دست است