همه ساله بخت تو پیروز باد . همه روزگار تو نوروز باد… چه جشن با شکوهی است این جشن بهار که پس از گذشت هزاران سال همچنان با شکوهی درخور در میان مردمان جا دارد. یکی از کهن‌ترین جشن‌های ایرانی و شاید کهن‌ترین جشن این سرزمین که ریشه در زیست بوم ما دارد و در هر دوره‌ای هماهنگ با اندیشه‌ها و آیین‌های همان دوره در میان مردم جای داشته است. در این هزاران سال، سختی‌های فراوانی بر ایرانیان سربار شده‌اند. از یورش بیگانگان و فرمانروایی ستمگران گرفته تا بیماری های فراگیر و… . در این هزاران سال همواره واپسگرایان و بیگانه‌پرستان، بی‌مهری‌هایی به این آیین نیک ایرانی کرده‌اند تا انجا که برخی به دنبال نابودی این جشن بودند، ولی هیچگاه این جشن از میان نرفت چراکه سرشت زیبا دوست آدمی نمی‌خواسته آن را فراموش کند و همچنان با شکوهی جاودان در میان مردمان سرزمین‌های فراوان برگزار می‌شود. نوروز نمادی از پیروزی آدمی بر دشواری‌ها و اهریمنی‌هاست.
نوروز و جشن‌های باستانی را پاس داریم، حتی در شرایط دشوار
شاید همه حس می‌کنیم که حال و هوای روزهای نزدیک به نوروز امسال با سالیان پیشین تفاوت دارد. اوضاع اقتصادی و شرایط ملتهب باعث شده است آن رنگ و بوی هر ساله در روزهای نزدیک به نوروز کمرنگ تر شود.
وقتی در چنین شرایطی زندگی می‌کنیم، متوجه می‌شویم که چرا در طول تاریخ برخی از جشن‌ها کمرنگ و فراموش شدند و همچنین در می‌یابیم که جشن‌های باستانی که هنوز باقی ماندند چقدر ارزشمند هستند.
خطر فراموشی یادمان‌های باستانی همیشه وجود دارد و هیچگاه نباید در پاسداشت جشن‌های باستانی کوتاهی کنیم.
