پارسی گویی

پارسی گویی و پاسداشت زبان پارسی که امروزه هزاران هزار تن در جهان به آن سخن می‌گویند، اندیشه نوینی نیست و به سده‌های پیشتر باز می‌گردد. یکی از بهترین نمونه‌های پارسی گویی، شاهنامه فردوسی بزرگ است که شاید هم بزرگترین تلاش در این زمینه باشد.

درباره زبان پارسی و زبان‌های محلی ایرانی و اقوام ایرانی سخنان نادرست و بیهوده از سوی بی‌دانشان و ایران‌ستیزان گفته می‌شود، از جمله اینکه گفته می‌شود زبان پارسیِ کنونی هیچ یگانگی با دیگر زبان‌ها و گویش‌های ایرانی کنونی ندارد که این سخن نیز نادرست است. تطبیق واژه‌های زبان‌ها و گویش‌های محلی ایرانی با یکدیگر و همچنین با زبان پارسی، همانندی زبان‌های ایرانی با یکدیگر را آشکارا نشان می‌دهد.

با این سامانه می‌توانیم به دبیره اوستایی (خط اوستایی یا دین دبیره) نگارش کنیم و یک‌راست در انجمن‌ها و پایگاه‌های رایاتاری (شبکه‌های اجتماعی و وب‌سایت‌ها) در میان بگذاریم.

شاهنامه فردوسی نشان دهنده هویت ایرانیان است و آشنایی با نام‌های شاهنامه می‌تواند برای ایرانیان بسیار سودمند باشد.