کانون ایران شناسی دانشگاه تهران

کانون ایران شناسی با این نشان و لوگو ریشه در دهه ۹۰ دارد‌ و آغاز فعالیت‌های کانون ایران‌شناسی در سال ۱۳۹۳ باعث تداوم فعالیت این کانون در سالیان بعد شد. کانون ایران‌شناسی دانشگاه تهران در طول این سال‌ها با محدودیت‌های فراوانی مواجه بود و حتی بدخواهان و ایرانستیزان علیه این کانون فعالیت‌هایی کرده‌اند و شایعاتی به وجود آوردند. با این حال کانون ایران شناسی دانشگاه تهران به فعالیت‌های خود ادامه داده است.

نشریه دانشجویی «سرزمین آزادگان» به صاحب امتیازی کانون ایران شناسی دانشگاه تهران است که در دورانی که دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ در دانشگاه تهران بودم با همیاری چند تن از دوستان بنیان نهادیم. نخستین شماره این نشریه در آبان 1393 منتشر شد. در واقع این نشریه در ادامه نشریه دانشجویی نیلوفر ایرانی بود.

همایش سرای مهر به کوشش کانون ایران‌شناسی باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران و به بهانه‌ مهرگان و پیروزی کاوه و فریدون بر ضحاک برگزار شد. از اهداف این همایش بررسی اسطوره‌ها و معرفی سنت‌های کهن ایرانی بود.

پایگاه فرهنگی خردگان و کانون فرهنگی-دانشجویی ایران‌شناسی دانشگاه تهران در روزهای نزدیک به بزرگداشت فردوسی توسی، «دهه فرهنگی خردمند توس» را برگزار کردند که با چند گردهمایی در باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران همراه بود.

برخی از جوایز کانون ایران‌شناسی دانشگاه تهران که در دوران همکاری این کانون با پایگاه خِرَدگان به دست آمد

کانون ایران‌شناسی باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران که در سال جاری همکاری تنگاتنگی با پایگاه خِرَدگان داشت، موفق به کسب رتبه دوم جشنواره کانون‌های فرهنگی و هنری دانشگاه تهران (جشنواره ترنج) در حوزه اجتماعی شد.

بعد از ظهر دوشنبه ۳۰ آذر ١۳۹۴، محفل خودمانی «یلدای مهر» با کوشش کانون‌های ایران‌شناسی، موسیقی و هنرهای تجسمی دانشگاه تهران در تالار همایش‌های باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران برگزار شد. در این مراسم که با استقبال خوب دانشجویان همراه بود، هنرمندانی همچون سروش صحت و اشکان خطیبی حضور یافتند و با دانشجویان و حضار گفتگو کردند.

پایگاه فرهنگی خِرَدگان و کانون ایران‌شناسی دانشگاه تهران در روزهایی که نزدیک به بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی بود، دهه فرهنگی خردمند توس را برگزار کردند. این دهه شامل سه گردهمایی بود که هر کدام با موضوعات مختلف همراه بودند و در باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران برگزار شد.

فردوسی را خواب دیدم و به او گفتم به تو نا سزا گفتند، فردوسی هم از من پرسید، به چه زبانی به من ناسزا گفتند؟ من هم گفتم فارسی و او گفت اصلا مهم نیست، بگو فارسی صحبت کنند، به من هر چه می‌خواهند بگویند!