نویسنده: مجید خالقیان | واپسین بروز رسانی: ۲۶ اسفند ۱۳۹۵ |
همانطور که آگاه هستید، هفت عددی مقدس برای بشر محسوب می شود. در ادیان و اقوام گوناگون عدد هفت گرامی داشته می‌شود و بسیاری از آیین‌ها با هفت ارتباط پیدا می‌کند.
عدد هفت نزد ایرانیان هم از ارزش بالایی برخوردار بوده است.
وقتی به منابع کهن ایرانی رجوع می کنیم با هفت امشاسپند روبرو می‌شویم.
این هفت امشاسپند عبارتند از:
– اورمزد (سرور دانا) (۱)
– بهمن (اندیشه نیک)
– اردیبهشت (بهترین راستی)
– شهریور (بهترین پادشاهی)
– سپندارمذ (تقدس و فروتنی)
– خرداد (کمال و رسایی)
– امرداد (بی مرگ و جاودانگی)
امشاسپندان در گات ها به عنوان صفات خدای جهان آفرین بیان شده‌اند و شاید همین که هفت امشاسپندان در نظر گرفته شد ریشه در ارزش هفت در میان ایرانیان داشته است.
رفته رفته اندیشه‌ها و مفاهیمی مانند «هفت کشور»، «هفت دیدگاه نیک به آتش»، «هفت خوان» و … را پدید آمد و آن هنگام که به کمال رسید «هفت شهر عشق» و در نتیجه مفاهیم بالای عرفانی ارائه شدند. در فرهنگ ایرانی رسیدن به هر یک از مراحل هفت گانه به منزله قدمی در راه کمال است.
از همین رو هفت سین هم از ارزش بسیار بالایی برخوردار است. شاید هفت سین با هفت امشاسپندان پیوند داشته باشد ولی درباره اینکه هفت سین چیست و از کجا آمده، گفته های زیادی بیان می‌شود.
اما آن چیزی که اهمیت دارد همین «هفت» است. هفت که یاد آور مراحل کمال و پیشرفت می باشد.
۱- به عقیده برخی از پژوهش گران اولین امشاسپند سپنته مینیو (خرد مقدس) می باشد. برخی دیگر هم معتقدند که در ابتدا شش امشاسپندان بوده است و سپس اورمزد را هم به عنوان یکی از امشاسپندان
بن مایه:
– خالقیان، مجید (۲۶ اسفند ۱۳۹۵). «هفت». پایگاه خردگان.
نشانی رایاتاری: https://kheradgan.ir/p/1116
یک خواهش دوستانه
خواهشمند است اگر قصد رونوشت از این نوشتار را دارید، بن‌مایه ( www.kheradgan.ir ) و نویسنده آن را یاد کنید
