فیلم افسانه‌ای تومیریس از زمان ساخت تا انتشار با اعتراضات گوناگون مواجه شد و اکنون حتی با دوبله فارسی در دسترس است که باید بررسی کرد چه کسانی و با چه بودجه ای پشت ساخت این فیلم هستند.
فیلمی کسل کننده که نه داستان جذابی دارد و نه جلوه‌های ویژه سینمایی خاصی دارد که معمولا فیلم‌های تاریخی به خاطر جلوه‌های ویژه مورد توجه مخاطبان عادی قرار می‌گیرند. از نظر تاریخی هم هیچ منبعی ندارد و صرفا زاییده ذهن سازندگان فیلم می‌باشد.
فیلم سراسر تحریف است و پر از توهین به ایرانیان!! از فارابی ترکی گرفته تا برده بودند ایرانیان که به ماساگت‌ها پناه می‌بردند!
داستان فیلم از جانب فارابی نقل می‌شود که خود را فارابی ترکی معرفی می‌کند و می‌گوید داستانی را نقل می‌کند که توسط هرودوت تاریخ نگار یونانی جاودانه شده است!
این در حالی است که فارابی واقعی که فارابی ایرانی بوده است احتمالا نه با ماساگت‌ها آشنا بوده است و نه تمایلی به خواندن افسانه‌های هرودوت درباره ماساگت‌ها و تومیریس داشته است.
کارگردان فیلم تومیریس هم پیش از انتشار فیلم ادعا کرده بود که این فیلم تاریخی است و بر اساس گفته‌های هرودوت می‌باشد. او هدف را روایت داستان اجداد بزرگ خود در قزاقستان دانسته بود. هرچند در نهایت با عنوان افسانه تومیریس (The Legend of Tomiris) منتشر شد.
اما داستان فیلم تفاوت فاحشی با نوشته‌های هرودوت دارد و در واقع چندان ربطی به نوشته‌های هرودوت ندارد. برای مثال هرودوت اصلا درباره کودکی تومیریس چیزی ننوشته است.
در فیلم برخی از بازیگران سعی می‌کنند به زبان پارسی سخن بگویند اما آنقدر بد و نا مفهوم سخن می‌گویند که نشان‌دهنده ضعف شدید فیلم است.
هرودوت درباره ماساگت‌ها چه نوشته است؟
فیلم تومیریس اصلا به آنچه هرودوت درباره ماساگت‌ها نوشته است اشاره نکرده است. هرودوت رسم‌هایی مانند فاحشگی عمومی و آدم خواری را برای قوم تومیریس آورده است که نمی‌دانیم مردم امروز قزاقستان با این نوشته‌ها آشنا هستند یا خیر!
هرودوت درباره قوم تومیریس و ماساگت‌ها نوشته است:
… زنان به همگان تعلق دارند… هر مرد ماساگت که زنی را بخواهد به جلوی کلبه او ترکش خود را می‌آویزد و با خیالی آسوده، با او در می‌آمیزد.
…هنگامی که مردی به نهایت پیری رسید همه نزدیکان او گرد می‌آیند و او را همزمان با چند رأس حیوان قربانی می‌کنند، بعد گوشت‌ها را می‌پزند و با آنها یک ضیافت ترتیب می‌دهند… (هرودوت، کتاب ۱، بند ۲۱۶).
همانطور که می‌بینید هرودوت آشکارا در این نوشته‌ها چه رسم‌های شنیعی (فاحشگی عمومی و آدم‌خواری) را به ماساگت‌ها نسبت می‌دهد و همین هرودوت هست که مرگ کوروش را در نتیجه جنگ با تومیریس می‌داند؛ گفته دیگر مورخان هم ریشه در روایت هرودوت دارد.
آیا کسانی که تومیریس را مادر می‌خوانند و ماساگت‌ها را تُرک یا قزاق می‌دانند، می‌پذیرند که در اجدادشان رسم‌هایی مانند فاحشگی عمومی و آدم‌خواری رایج بوده است؟!
البته ما معتقدیم که نوشته‌های هرودوت چه درباره مرگ کوروش بزرگ و چه درباره آداب و رسوم ماساگت‌ها افسانه هستند و واقعیت تاریخی ندارند. البته ماساگت‌ها هم هیچ ارتباطی به ترک‌ها و قزاق‌ها نداشتند و این ارتباط ناشی از افکار نژادگرایانه پانترک هاست.
در واقع تومیریس و ماساگت‌ها بر اساس هرودوت نه تنها قابل افتخار نیستند بلکه کسانی که بر پایه هرودوت به آنها افتخار می‌کنند در واقع به خود توهین کرده‌اند.
مرگ کوروش بزرگ
گرچه درباره چگونگی مرگ کوروش بزرگ روایات گوناگونی در منابع آمده است اما می دانیم که او در حوالی سال ۵۳۰ پیش از میلاد از دنیا رفت و در پاسارگاد آرام گرفت.
درباره کشته یا زخمی شدن کوروش در جنگ تردید جدی وجود دارد و سوال آنجاست که چرا کوروش بزرگ در دوران سالخوردگی باید شخصا در جنگ با اقوم گمنام (داهه یا ماساگت) آن هم در فواصل دور حضور می‌یافت؟ در حالی که با توجه به کتیبه‌های معتبر در می‌یابیم که کوروش شخصا در برخی از فتوحات مهم حضور نداشته است!
یک داستان افسانه‌ای هم که ریشه در گفته هرودوت دارد، درباره مرگ کوروش وجود دارد که آشکارا خلاف شواهد تاریخی است. به راستی سرنوشت این جنگ چه شد؟ کمبوجیه پس از شکست پدرش با خیال آسوده به سراغ مصر رفت؟! اینکه امروز ثابت شده آرامگاه کوروش در پاسارگاد وجود دارد دلیل روشنی بر رد نوشته هرودوت است.
پیش از این در نوشتاری مفصل به موضوع مرگ کوروش بزرگ پرداخته‌ایم که پیشنهاد می‌کنیم حتما مطالعه بفرمایید. نگاه کنید به: مرگ کوروش بزرگ
تا کی تحقیر تاریخ ایرانیان؟!
به راستی که تاریخ ما ایرانیان این روزها خیلی راحت توسط کشورهای گوناگون تحقیر می شود و مسئولان ما به جای برنامه ریزی برای رسیدگی به فرهنگ و تمدن ایرانی و مقابله با ایرانستیزان، خودشان علیه تاریخ و فرهنگ ایرانی عمل می کنند.
پیش از این در کشورهایی مانند امریکا، ترکیه، اسرائیل، برخی از کشورهای عربی و حتی برخی از کشورهای اروپایی علیه تاریخ و فرهنگ ایرانی کارهایی انجام شده است و حالا طبیعی است که در کشور قزاقستان هم افرادی به خود اجازه توهین دهند. هر کس از راه می‌رسد هر چه می‌خواهد به تاریخ و فرهنگ ما نسبت می‌دارد و نهادهای ما هم با بودجه‌های هنگفت با آنها همراهی می‌کنند!!
