سال‌ها فعالیت‌های فرهنگی مردمی و غیر دولتی علیه تجزیه‌طلبی به صورت خود جوش انجام گرفت و نتایج بسیار خوبی داشته است. خوشبختانه امروز باید گفت خطر تجزیه ایران تا حدود زیادی رفع شده است چراکه آگاهی مردم افزایش یافته است.
فعالیت‌هایی مانند پژوهش‌های تاریخی و اجتماعی نقش فزاینده‌ای در رفع این خطر مهم داشت که همواره به صورت مردمی و توسط دلسوزان این مرز و بوم انجام می‌گرفت. دلسوزانی که حکومت چندان رفتار مناسبی با آنها نداشت.
جا دارد از همه تلاشگران سپاس‌گزاری کنیم که اینچنین آگاهی را پدید آوردند و بدون چشم داشت مشغول مبارزه بودند.
امروز حتی تجزیه‌طلب‌های پیشین هم جرئت ندارند بگویند تجزیه‌طلب هستند چراکه اکثریت جامعه ایران می‌دانند که تجزیه به جز ویرانی هیچ نتیجه‌ای ندارد و همه با هم و در کنار هم باید این کشور را آباد کنیم.
فضای مجازی، ایرانیان را به هم نزدیک کرد
با آنکه مسئولین جمهوری اسلامی اکثرا از معایب فضای مجازی می‌گویند ولی باید پذیرفت فضای مجازی بسیاری از ایرانیان را به هم نزدیک کرد.
در سالیان پیشین که ارتباطات بین شهرهای گوناگون ایران محدود بود، مردم با بسیاری از واقعیت‌ها آشنا نبودند و در یافتن علت اصلی مشکلات دچار تردید بودند.
حتی تبلیغات گسترده‌ای می‌شد که مشکلات را به اقوام ربط می‌دادند. مثلا در یک شهر می‌گفتند شما اگر برخوردار نیستید به خاطر فارس‌هاست! فارس‌ها شما را عقب نگه داشتند!
در تهران تبلیغ می‌کردند مردم فلان استان همه قاچاق‌چی هستند و دنبال تجزیه هستند. مردم را می‌ترساندند که فلان قوم همه مسلح هستند!!
اما فضای مجازی و ارتباطات بین مردم و آن هم بدون واسطه باعث شد که همه آگاه شوند بسیاری از مشکلاتی که یک شهروند در اصفهان دارد، شهروندان سنندج و زاهدان هم دارند. اگر یک شهروند در یزد با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند در رشت و ساری همان مشکلات وجود دارند.
اکثرا فهمیدند مشکل از قومیت و زبان نیست بلکه از جای دیگر است!
باید دانست که همیشه همبستگی باعث پیشرفت می‌شود. هرگاه با یکدیگر همبستگی داشتیم گام‌های بزرگی برداشتیم و هرگاه تفرقه ایجاد شد، از دشمنان شکست خوردیم.
