| نویسنده: مجید خالقیان | واپسین به روزرسانی: ۱۶ تیر ۱۳۹۴ |

بیرونی، دوستدار حقیقت

دانشمند پر توان ایرانی که با پژوهش‌های ارزنده اش، بسیاری از فرهنگ‌های دیرین را برای ما نگاه داشت (سده چهارم و پنجم خورشیدی).

بیرونی را پدر دانش «مردم شناسی» می‌دانند که در ریاضی، ستاره شناسی، گاهشماری، گیتاشناسی (جغرافیا)، تاریخ و… کارشناس بود.

هنگامی که زیاریان زمینه‌های خوبی برای پژوهش بیرونی فراهم کردند، وی تلاش بسیاری در راه دانش کرد و همچنین در زمان «محمود غزنوی» که ابزار کافی در دسترس بیرونی نبود، وی دست از تلاش خود برنداشت و راهش را ادامه داد. وی در پژوهش‌هایش گردش زمین را پیش بینی کرد و دستاورد های بسیاری در ستاره شناسی داشت.

آنچه در آثار بیرونی به ویژه در کتاب ارزنده یادگارهای به جا مانده از دوران کهن (آثار الباقیه عن القرون الخالیه) نمایان است؛ احترام او به اقوام و اندیشه‌های گوناگون می‌باشد. وی با دیده ای دانشمندانه و خردمندانه به تاریخ نگاه کرده و همت زیادی در یافتن حقایق از خود نشان داده است. به راستی بیرونی را می‌توان یک استاد حقیقی دانست که پژوهش‌هایش دستاوردهای بسیار بزرگی برای بشر داشته است.

کارل بروکمن درباره بیرونی می‌نویسد:

حقیقت این است که شجاعت فکری بیرونی و حب او به آگاهی علمی و دور بودنش از توهم و تسامح دوستداری حقیقت و پاکی ضمیر او جملگی از خصالی است که در قرون وسطی بی نظیر بوده است و در واقع او نابغه ای نوآور بود و در مسایل علمی بصیر کامل داشت و نظرش نافظ و صائب بود (۱).

برگه‌های همیار و همکار خِرَدگان در اینستاگرام:

کانال‌های همیار و همکار خِرَدگان در تلگرام: